Blog

Un dos leit motiv do congreso Fairway -e deste blog, está claro- é reivindicar a universalidade das peregrinacións. Non segue parecendo prodixioso que ao longo da Historia as comunidades humanas repetisen o mesmo fenómeno ao longo do tempo e o diferentes territorios. Xa falamos nun dos primeiros post do blog do camiño Kumano Kodo, un carreiro de peregrinación en Xapón. Este mes coñecemos que o Camiño de Santiago irmandouse co camiño Shikoku O-Henro, outra ruta espiritual do País do Sol Nacente. Desde extremo Occidente ao extremo Oriente, o Camiño é circular.

Onde está e en que consiste o camiño Shikoku?

Shikoku atópase no suleste de Xapón. Comparte co Camiño de Santiago o seu perfil relixioso, pero este fenómeno en Xapón ten un manifestación sincrética, é dicir, non forma parte dunha tradición que nace dun dogma fixo e inmutable, senón que incorpora e xunta aspectos de diferentes tradicións relixiosas como o xintoísmo ou o budismo. A meta do camiño está en visitar os 88 templos de Shikoku. A distancia total do percorrido por estes lugares sagrados, asociados co gran monxe Kobo Daishi Kukai, é duns 1200 quilómetros. A tradición sitúa a este monxe fai 1200 anos e conta que Kukai visitou os templos mentres se formaba intelectual e espiritualmente. O Shikoku-Henro é o percorrido espiritual que efectuou este monxe e que culminou coa fundación da comunidade de budismo, Shingon. 

A oficina de turismo de Shikoku estima que preto de medio millón de persoas percorren a vía. Non existe un itinerario establecido como nos múltiples camiños a Santiago pero a tradición marca que debe facerse unha ruta circular no sentido das agullas do reloxo. A ruta comeza no primeiro lugar sagrado de Ryozen-ji, na prefectura de Tokushima, e continúa no sentido das agullas do reloxo ata o 88º lugar sagrado, o templo de Okubo-ji, na prefectura de Kagawa, que é o máis famoso de todos.

O período de maior esplendor do camiño de Shikoku sitúase ao longo da sociedade Edo ou Shogunato Tokugawa (un shogun era un comandante militar que ocupaba o segundo chanzo na pirámide social xaponés, só superado polo emperador) que abarcou desde o século XVII ata máis aló de mediados do século XIX. Os samurais, cuarta clase social, sometidos a un señor, non só tiñan o privilexio de manexar armas, senón que era moi importante que tivesen unha formación intelectual sólida.

O Camiño de Shikoku era unha viaxe única para os xaponeses da época e, está claro, non era accesible para todas as clases sociais. Peregrinábase desde Edo -o actual Tokio- a pé ou en barca. Hoxe en día, en cambio, xa non existen normas sobre a forma na que se debe completar a peregrinación. Ao contrario do Camiño de Santiago, onde só se admiten como peregrinos lexítimos a aqueles que fan a ruta ir a pé, bicicleta, cadeira de rodas ou cabalo, moitos visitantes fan a ruta de Shikoku en bicicleta, en motocicleta, en coche ou ata usando o transporte público. Tampouco hai limitacións sobre o credo, nacionalidade ou a idade dos peregrinos: é unha ruta aberta a todos.

Os pobos e cidades esparexidos ao longo da ruta aínda conservan o aspecto tradicional que contrasta coas megalópoles niponas. O camiño é un remanso no que se pode gozar d ela cociña tradicional xaponesa, suave e equilibrada como poucas.

A irmandade entre ambos camiños, un en cada extremo do globo, traerá intercambio de experiencias e riqueza para ambos. O gobernador de Kagawa expresou o seu desexo de que tanto Kumano Kodo como Shikoku Henro convértanse nun referente relixioso e cultural similar ao Camiño de Santiago e que atraia a tantos visitantes como a ruta xacobea.

Animariádesvos a completar estas rutas?