Blog

Fairway será o fórum das peregrinacións. Este fenómeno ten a cualidade do universalismo: dáse en calquera comunidade humana, estea onde estea establecida e en calquera lugar do planeta. Hoxe queremos falar do camiño Kumano Kodo, a ruta máis importante de peregrinación de Xapón. Escollemos este camiño porque representa como ningún o espírito humano de percorrer unha vía para ordenar pensamentos e espírito. Un camiño no estremo Oriente que ten o seu contrapartida no estremo Occidente, como é Santiago e Fisterra.

As primeiras probas da peregrinación a Kumano Kodo datan do século X. O Nihonshoki, o segundo documento máis antigo que se conserva en Xapón, conta que o emperador Uda dirixiuse en peregrinación ao mosteiro da rexión de Kii, onde habitaban os deuses orixinais do Xapón. O emperador chegou desde Kyoto no 907 pero a tradición recolle testemuños de que esta zona era coñecida e venerada desde tempo atrás.

A meta do camiño Kumano Kodo é o templo Kumano Nachi Taisha. Esta edificación é a terceira meta que coñece a ruta, aínda que a zona á que hai que chegar é sempre a mesma e percorre as altas montañas da península Kii, que está ao sur de Kyoto e Osaka. A primeira edificación Kumano Hongu Taisha construír nunha pequena illa que había no río Kumano na época do emperador Suijin, no século I logo de Cristo, e seguiu alí ata que houbo unha inundación no ano 1889. Así, trasladouse a maior parte do templo á cidade de Hongu onde hoxe en día segue en pé.

Despois, dise que se construíu o templo xintoísta Kumano Hayatama Taisha na época do emperador Keiko, entre os séculos I e II d.C. de nosa era.

Os emperadores acudían a render culto a este templo da forma máis elegante que se coñecía: montados en ricas barcas, remontaban o curso do río e ofrecían os seus respectos ás deidades sintoístas. O xintoísmo era o culto predominante en Xapón ata que se estendeu a práctica do budismo desde a India a través de China ao redor do século VI. Os ensinos de Siddartha Gautama provocaron un furor por todo Xapón, sobre todo a idea da reencarnación e a vida sen ambicións. Os emperadores empezaron a apoialo, e resolveron a coexistencia de dúas crenzas diferentes, colocando o budismo xunto ao sintoísmo coma se o Buda fose un deus máis. O templo que recibe agora aos peregrinos é o que se abriu seguindo a tradición budista.

Así o budismo e o sintoísmo empezaron a convivir na península de Kii do mesmo xeito que na maior parte de Xapón. A día de hoxe aínda conviven estas dúas relixións, malia a lei “Prohibición do fusionar o sintoísmo co budismo”de 1868.

Os emperadores empezaron a ir en peregrinación desde Kyoto, capital naquela época, ata a península. Un emperador chegou a facela 34 veces na súa vida. Así se puxo de moda a peregrinación ao Kumano Kodo. Este costume durou ata a época Edo. Despois a peregrinación entrou en decadencia durante a época de Meiji por mor da antedicha lei. Con todo, nestas últimas dúas décadas volveuse moi popular facer a peregrinación a esta zona, quizais, polas promociones que fixeron as autoridades das tres prefecturas da península; Wakayama, Nara e Mie.

Agradecemos a información á Casa Galicia Xapón, colaboradora de Fairway.