Blog

Unha das relixións máis antigas da Humanidade, un fenómeno relixiosos que escapa do teísmo, un compendio de sabedoría oriental que volve cada certo tempo para seducir a máis occidentais. A filosofía das Catro Nobres Verdades non constitúe unha relixión organizada como as demais pero si ten algúns puntos en común; un deles é o fenómeno das peregrinacións. Hoxe falamos da peregrinación iluminada: catro lugares santos para o budismo.

Os lugares aos que acoden os seguidores da doutrina explicada polo nobre Siddartha Gautama están situado na India. Malia que o budismo non é, nin moito menos, maioritario na península do Indostán, os lugares nos que Gautama naceu, alcanzou a iluminación e divulgou o que aprendera ao converterse en Buda (O Iluminado) atópanse na súa rexión natal: o noroeste da actual República da India e no Nepal.

Aínda que a orixe étnica das poboacións nos que se sitúan estas catro localidades é hindú, o budismo non é maioritario nin nestes lugares santos. Aínda así, miles de budistas de diferentes ramas filosóficas dedican tempo todos vos anos para acudir a estes lugares santos nos que se orixinou o budismo.

Lumbini: fai 2500 anos o nobre Siddartha Gautama veu ao mundo nun palacio desta localidade nepalí, ou así o conta a tradición. O nacemento de persoas carismáticas asociadas a cultos ou filosofías sempre se magnifica, e Buda non é unha excepción. A tradición conta que o seu pai, que pertencía á segunda casta máis importante, a guerreira, consultou aos astrólogos cal sería o futuro do seu fillo recentemente nado. O augurio adiviñou que o neno ía ter unha gran influencia espiritual. O seu pai, medorento de que abandonase a súa posición, recluír no seu palacio onde sempre estivo rodeado de saúde,mocidade e beleza. Cando tiña 29 anos, Gautama se escapou do palacio e tivo os coñecidos Catro Encontros: viu por primeira vez na súa vida un home ancián, un enfermo, un cadáver e un asceta. Estas visións cambiáronlle tanto que decidiu deixar atrás a súa vida no palacio e seguir a un grupo de ascetas chamados sramanas. Esta decisión é coñecida como A Gran Renuncia. Co paso dos anos e a expansión do budismo, Lumbini converteuse na primeira etapa da peregrinación budista.

Bodh Gaya: durante o tempo que pasou xunto aos sramanas Gautama aprendeu a meditar e a privarse dos desexos materiais para poder eliminalos. Bebía apenas as pingas de choiva que escorregaban ata os seus beizos e alimentábase ocasionalmente cuns poucos grans de arroz. Esta privación sumiuno nunha terrible debilidade que case o mata. Esta experiencia fixo que Gautama reflexionase sobre a conveniencia dunha privación material tan extrema. Á fin e ao cabo, entendeu que un camiño medio entre a mortificación do corpo e a indulxencia plena sensorial axudáballe na súa meditación, incrementaba as súas enerxías e ampliaba a súa lucidez. Decidido a seguir este Camiño do Medio, Gautama chegou á localidade de Bodh Gaya, comeu un pouco e sentouse baixo unha figueira Bodhi, unha árbore sagrada, co propósito de non levantarse ata que resolvese o problema do sufrimento humano. Ao final, Gautama alcanzou o Nirvana e deixou atrás o samsara, a roda do sufrimento e reencarnación na que vivimos. A partir de aquí comezóuselle a coñecer como Buda. A localidade de Bodhi Gaya, próxima a Benarés, converteuse nun punto de peregrinación para os budistas.

Sarnath: logo de alcanzar a iluminación, Buda reflexionou sobre si debía contar como o conseguiu ou non. Ao final, decidiuse a explicar aos demais como era posible romper o ciclo eterno do nacemento e sufrimento. Foi na localidade de Sarnath onde Buda decidiuse a explicar os seus ensinos a quen quixese escoitar. Hoxe en día esta localidade do norleste da India conserva un impresionante stupa, (túmulo funerario onde se daba sepultura en posición sedente aos sramanas.

Kushinagar: á idade de 80 anos, Buda anunciou que pronto abandonaría a súa existencia terreal. Pouco tempo logo deste augurio. Sufriu unha intoxicación alimentaria e morreu nun bosque de Kushinagar (Uttar Pradesh, India) rodeado de discípulos.

Debido aos propios principios budistas, pouco ríxidos en canto á importancia da xerarquía clerical, estes lugares de peregrinación mostran unha mestura entre turismo "ordinario", interese polo exótico e xenuina peregrinación relixiosa pero, sobre todo, demóstrannos o carácter universal do fenómeno das peregrinacións.